gri kadehler

  elinin bana çarptığı, masadan düştüğüm, parçalandığım yerden hiç kıpırdamadım. ne deniyor adına bilmiyorum ama, bu akşam başka bir efkarlıyım. ne deniyor adına bilmiyorum ama, yüzün, kokun, sesin beynimde canlandığında, kafama sıkmak istiyorum. yıllar oldu, belki birileri öldü, doğanlar oldu, dünya'da değişmeyen hiçbir şey kalmadı fakat, fakat burada değişmemekte ısrarcı, dünya dışı bir kadeh var. onaylanmamış, hiç derin bir soluk almamış, hiç anlaşılmamış bir kadeh. birimiz ölsün diye bekliyorum sanırım. sen ya da ben. ikimizden biri gitsin bu dünyadan. içimde biriken kahır fışkırsın artık dışarı.

 sen ne düşünürsün bilmiyorum ama, dokunduğunda içimde titreyen şey, titremeyi o kadar çok özledi ki, güneş ısıtmıyor beni artık. hayat her gün daha soğuk. gelecek buz kesti. gökler gri, sokaklar gri, gözler gri, günler gri, damarlarımda akan kan gri.

 sen neyi biliyorsun sevgilim ben de bilmiyorum. benim her halim sana dair. şimdi sana yalanlar söylemek istiyorum içten içe. iyiyim turp gibi, başarılıyım, her şey muhteşem demek istiyorum. çünkü böyle dersem belki farklı olur. böyle olsun istemem bile ben. benden kahrımı almak sigaranın alevini almak gibi.

 ömür geçiyor senin iki dudağın arasında, işte böyle aciz, böyle harcanmaya müsait, böyle zavallıyım demekten de bıktım. nefesinden mahrum bir hayat sürmekten de keza. babaannen beni tanısa severdi belki. garip, ona çok şey borçlu hissediyorum. seni seven herkesi ben de seviyorum. komik, kendimi buna dahil edemiyorum.

 toprağın üzerinde yürüyorum yalınayak. gece alabildiğine derin. sanırım artık usandım yürümekten. -eğip başımı usul usul yürümekten. beni hiçbir zaman sevemezsin sen. sen, sonunu bildiğin hikayelerde başrol oynamazsın, ben yine sana sayfalar dolusu yazarım. bu böyle geldi, böyle gidecek. daha korkunç olan, artık senin de benim için anlamsızlaşman. benim için kanıma karışmış ve asla beni terk etmeyecek olan kedersin, daha fazlası değil. her şey seninle ilgili, yine de anlamsızsın. sana yükleyecek bir anlam bulamıyorum. sadece beynimdeki depremleri borçlu olduğum kadınsın, hepsi bu.

 kalbimin içinde doğdun sen
 o yüzden girerken değil,
 çıkarken yardın onu. 

öylesine

bir şey beklediğimden değil ama,
öylesine yaktım şimdi sigarayı
gözlerimi  kaçırmak gibi gözlerinden
gece saatleri bir zindan, bir dipsiz kuyu
ve hatırlıyorum gittiğim yolları

bir şey beklediğimden değil ama,
öylesine kapattım şimdi kapıyı
izlemek gibi omuzlarına düşen güneşi
ışıklı yollarda yürüyoruz, sonsuz
ve ağzıma kadar gelen sözcükler sönüyor

bir şey beklediğimden değil ama
öylesine düşledim şimdi boynunu
sesini dinler gibi sıcak rüzgarın
ben öyle boyun görmedim, daha da göremem
ve kül olana dek yanmak gerekiyor bazen

bir şey beklediğimden değil ama
öylesine duruyorum

şimdi duvara karşı
yönümü arar gibi gözlerinde

merak ediyorum seni nasıl üzebilir ki bir adam
ve yargılıyorum kendimi de erimek pahasına

bir şey beklediğimden değil ama
öylesine eğdim şimdi başımı
gülebilmek gibi acılara rağmen
sessizliğin derin hüznü esiyor havada
ve bir fotoğraf karesine sığdırıyoruz günleri

bir şey beklediğimden değil ama
öylesine sızladı şimdi içim
yanından geçip gider gibi huzurun
söyleyemediğim sözler geliyor ağzıma
ve hayallere salıyorum kendimi