kesecekler, olay yerine sinan sokak diyecekler
yaşam dağıtacağım etraflara ana karotitimden
bir gün beni uzaklarda görecekler
sevmedim diyeceğim öyle bilecekler
nefesimde zehir olup gezecekler
elimi sıkıp gülecekler
sokaklarım ciğer sızısına çıkacak
baktığım her yerde ayrı bir giyotin olacak
bir gece öncesinde rüyamda göreceğim, umuyorum
bu dizeyi yazarken gözlerimi yumuyorum;
ellerini bıraktığım yerden ellerimi kesecekler.
faniyiz koynumuzda tüm hayallerimiz
tüm hayallerimiz koynumuzda, onlar da göçecekler
bir fesleğen kuruyacak
bir çocuğumuz olacak odasını boyayacak
bir çocuğumuz olacak ışığı senden yansıyacak
bir çocuğumuz olacak ipek gibi
bizi bizden çok sevecekler
başaramadım ya ben, şimdi göçtükleri yerden gelecekler
ellerini bıraktığım yerden ellerimi kesecekler
kaybettik hayatım göz göze değiliz
belki ellerimize de yeni isimler veririz
koru dengeni hatıralara değersek eririz.
çünkü o çocukların da dileği biziz
ellerim seni ellerimden almaya çalıştı
ışığın sıcağınla hatıralara karıştı
söz verdiğim gibi yokluğuna alıştım ama
inan sen de benle hayatımın
çok tuhaf bir döneminde tanıştın
