Sadece sabah uyandığımda,
bir de başkasıyla sevişirken özlüyorum seni.
Uyuşmanın kutsallığında kendimi kaybedip, aşkın ölümcül rüzgarlarını geride bırakıyorum sonra.
Değmeyeceğini biliyorum hiçbir şeyin yolda durup, zamanın ölümünü izlemeye.
Nefes aldığın sürece zaman, yol, azalmaya devam eder,
durmak cellatlıktır.
Durmak zamanın katlini izleyerek acıyı kendine bahane etmektir.
Şarap tıpalarında, sentetiklerde ve uyuşmanın büyüsünde yürümelisin.
Travmalar...
Hiçbir travma zamanı durdurmaz, insanı da durdurmamalı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder