veda edilen bir sevdanın şiiri

hayran gözlerle izliyorum dudaklarının alını 

yorgunluğunu toparlayıp kaçırıyorsun gözlerinin 

seni köpürmüş denizlerce seviyorum ama yetmez 

tenini, ruhuna değin okşamak istiyorum 

var ettiğimiz ısıda yaşamla doluyor

eriyip teninden ruhuna yüzüyorum 

aslında 

aslında çok korkuyorum seni üzmekten 

ışıltılı ellerinin dansını kesmekten 

haftanın her günü göğsünden düşmekten

seni yağmurlarca, doğumlarca ve ömürlerce seviyorum 

bir hışımla, dehşetle, ısıyla seviyorum ama 

güldüremiyor muyum?

sevgilim sen güldüğünde 

tüm okyanusları kalbimle geziyorum 

hayran gözlerle izliyorum yanağının alını

seni yıldırımlı göklerce seviyorum ama yetmez 

kıvrımlarını öperken kıvrımlarını düşlüyorum 

kokunu duydukça yeni renkleri unutuyor, 

en güzel çocuklara salıncaklar kuruyorum 

seni tuttukça ötüyor kuşları göğsümün 

geceleri seninle ısınıp yeşereceğim -uzat ellerini

at biner gibi sevdiğimiz gecelerden,

kahvaltılı sabahlara uyanıp kıymetini bileceğim

gözlerinin karası için geldiğim alemin 

gözlerini içtiğim çağındayım

ve inandığım ne varsa, hepsi teninin rengi
en güzel yarınları çektiğim ip, saçlarından 
tebessümlü ağızların içtiği kadehlerde parmak izlerin 
damağı okşayan tabaklarda senin lezzetin
ve benim ağzımda bir şükür tanrıya, umarım bir gün 
geçen her gün için

dudaklarınla ısıttıkça uçlarını bedenimin 

kokunla örttükçe üşüyen zihnimi

beline asılı kalmışken ellerim

durur, gecenin içinden kulağına fısıldarım;

cennetimsin sen benim

böyle sevdikçe eksilenleri toplayabilir 

mermerden hayalleri incelikle işleyebilir 

seçtiğimiz ve sevdiğimiz yarınlara uyanabiliriz

sonsuzluk pek fani gelmiyor kulağa fakat,

istersek sevgilim

kırımdan cebelitarığa değin dalgalanabiliriz

15/09/2020