müren

cennet uyandı bir yerde, yatağından kalktı

cennet orada uyandı, gönlümün toprağı burada kayıyor 

cennet nasıl güzel uyanır biliyorum 

cennete uyanmayı her tenimle istiyorum

benim birkaç benim öldü
son kalan sana tutunuyor
beni bırakırsan hayatım daha iyiye gider, söz veriyorum
sakın beni bırakma seni çok seviyorum

küçükken revolverlarım olsun isterdim
şimdi bindokuzyüzonbirim var

rakıyı nasıl bıraktınız?
her insan her insanın kimsesidir
ben siz olsam rakıyı bırakamazdım
hayat biraz tuhaftır, takdir edersiniz
vedder, müren, okan dinlersiniz
yanmadan ölürseniz kendinize ayıbedersiniz

ikinci mehmet de yaşasa tom waits dinlerdi
sokakları büken melekler vardır
çıkmaz sokaklara gerçek ağıtlar yakılır
bazı binalar yıkılırsa bazı sokaklardan çıkılır

gülüyorsun, değil mi tanrım?
sen şımarık herifin tekisin 
ona şah damarından daha yakınsın 
ahirette sorduğunda bana sen, 
"kişisel bir şey değil..." deyip anlatmaya başlayacağım 
cevabımı beğenmezsen kişiselleşecek
belki bir namus cinayetine kurban gidersin tanrım 
korkmuyor musun?

ahirette kendi gazinoların var, değil mi 
zeki müren dinliyorsun...
ben de sevdalıyım tanrım, bencilliğin lüzumu yok 
bırak burada da duyulsun