hiçe dönüş depremi

 dualar almıştım oysa ben de herkes kadar. benim için de "her şey gönlünce olsun." denmişti. kıvranıyorum şimdi. ağlayamıyorum ama ellerim titriyor. zihnim buz kesmiş. kuğular süzülüyor duvarlardan halıya doğru. buğulu bir görüntü, ama kokusu geliyor yarım kalmışlığın. çığlığı duyuluyor inatçı özgürlüklerin. bir şey deliyor göğüs kafesimi. içeriden ya da dışarıdan bir önemi yok. bu, yarın'lara koşan bir ceylan mı içimden dışarı, yoksa sessiz ve unutulmuş bir harabe arayan ayı mı, bir önemi yok.

 gecelerce şarapsız, gündüz sigarasız, şefkate aç, şarjörsüz bir tabanca gibi yitik, isabetli bir mermi gibi suçlu, yerde kalmış bir saz gibi unutulmuş, hayatta olduğunu unuturcasına silik. boynumu hiç eğmedim bunlara rağmen. çiçekleri ve kuşları herkes kadar sevdim. acıdan bıkmadım. acıdan nefret etmedim. yaprak gibi titrerken bile kendimden başkasını suçlamadım. doğru, merak etmişliğim var "vicdan" var mı diye. ama sadece çocuksu bir meraktı bu. aşık olmak gül kokan bir urgandan farksız. cesur ve kararlı olmak zor. sadece derin bir nefes tabure devrilmeden önce. hissettin mi beni boğulurken hiç? gece olduğunda, yani herhangi bir gecede, kalbine bir gölge düştü mü hiç? merak, çocuksu bir merak. biraz uyusam geçer belki. gülsem de geçer.

 yine çocuksu bir merak ama, başkaları da ne kadar güzel olduğundan bahsetti mi sana? masanın karşısında otururken, her gözüne baktığında ciğerlerine tornavida saplanan biri daha oldu mu? ben çocuk değilim ama bu çocuksu işte. çünkü alkol ve cigarayla arama cüzdanım girdi. her geçen saniye ufaldığımı hissediyorum.

 hiçe dönüş depremi bu. büyük ihtimalle birkaç saat sonra geçecek. önemi yok. zihnim bundan memnun. hayatta uğraşabildiğim tek şey bu çünkü. bu depremin ortasına atlayıp, içinden sağ çıkmaya çalışmak. bu benim sporum, motivasyonum, kimliğim, hiçliğim, sevdam, karadenizim. ustura gibi kayıyor yanağımdan aşağı yine bir damla. çünkü gerçekler olmasa ağlayamazdık.

 daha fazla yakarışa gerek duymuyorum.

 "bak kalbimin isyanına,
  gözlerimden dökülüyor,
  kalbim yaşamak istiyor,
  inan ki yaşamıyor."
       -T A N J U   O K A N